Grote getale
Blijf op de hoogte en volg Nelly
20 Maart 2015 | Indonesië, Kupang
Ik zou mezelf niet zijn als ik u niet eventjes wilde lastigvallen met wat kleine anekdotes over de Indonesische taal. U bent niet verplicht ze te lezen.
Ik heb me de afgelopen week namelijk weer verbaasd over de invloed van je moedertaal op hoe je denkt, ook als je op een bepaalde mooie warme dag eventjes een andere taal spreekt. En dan gaat het wel eens mis. Ik voerde een Engels gesprek met iemand die best goed Engels kan. Ze vertelde me dat haar ouders in Sumba wonen. Ik weet dat deze dame zelf in Kupang woont, maar misschien had ze vroeger ook op Sumba gewoond. Ik vroeg dus aan haar: “Did you live in Sumba too?” Nee, zei ze: ‘I live in Kupang!’ Met een blik als: Huh, dat weet je toch wel! Ik werd daar dus niet veel wijzer van. Ze had even niet begrepen dat ik over het verleden aan het praten was. Ik vond dat zeer interessant. Het Indonesisch heeft namelijk geen tijd op het werkwoord. Je kan dus niet met het werkwoord verschil maken tussen ‘Hij woont’ en ‘Hij woonde’. En je hoeft ook niet perse verschil te maken tussen ‘hij’ en ‘zij’. Je zegt ‘dia’ en dat kan zowel ‘hij’ als ‘zij’ betekenen. Je zegt in feite gewoon: ‘[hij/zij] [iets met de actie wonen]’. Een zin als “Dia mau ke Kupang” bijvoorbeeld kan dus van alles betekenen. Een greep uit de mogelijkheden:
-Zij wil naar Kupang.
-Hij wou naar Kupang.
-Hij zal naar Kupang willen.
-Zij had naar Kupang willen gaan.
-Hij zou naar Kupang hebben willen gaan.
-Zij zal naar Kupang hebben willen zijn geweest.
En ja, natuurlijk is die laatste een grapje. Ik hoop maar dat dit alleen door leken wordt gelezen…
Nu was die vraag over wonen op Sumba nog niet zo belangrijk. Het is soms lastiger dat mensen het verschil tussen mannelijke en vrouwelijke wezens niet zo belangrijk vinden in hun uitgesproken zinnen. Er zijn nogal wat mensen die mij zien en blijkbaar iets denken als ‘He, daar loopt een witte! Dat is vast een Amerikaan. Die hoort nu helemaal de eigen taal niet, wat sneu! Dat is vast heel eenzaam! Ik ga “Hallo, hallo!” roepen in het Engels.’ Zo zijn er mensen die heel vriendelijk ‘Hey Miss!’ naar me roepen, (wat niet klopt maar zeker vergeeflijk is). Er zijn echter ook mensen die ‘Hey Mister!’ zeggen. Ik vind dat zeer fnuikend. Ik mag dan wit zijn, maar daarmee ben ik toch nog geen man! En al helemaal geen Amerikaan. Er zijn ook wel mensen die het goed doen en ‘Hey Missis (hoe spel je Mrs….?)!’ roepen. Het schijnt mij echter toe dat de keus voor één van de drie meer afhangt van het toeval dan van hun kunde op het gebied van Engels. (Er zijn overigens ook veel mensen die helemaal niet roepen, wat zeer plezant en beleefd is.) Zelfs mensen die echt goed Engels kunnen vergissen zich regelmatig tussen ‘he’ en ‘she’. Net zoals ikzelf me vaak vergis tussen ‘learn’ en ‘teach’, omdat dat voor mij allebei ‘leren’ is. Wat een verwarring! Gelukkig maar dat het Nederlands ook rare dingen heeft. Onze klanken bijvoorbeeld zijn belachelijk. Het woord ‘uil’ klinkt toch eigenlijk bizar! En waarom heeft besmeren wel te maken met smeren, en bebossen met bossen, maar betalen niet met talen? Alles zou te maken moeten hebben met taal. En soms vlei ik mezelf dat dat ook zo is. Wel beste mensen, ik dank u voor uw geduld. Tot de volgende keer maar weer.
Ik heb me de afgelopen week namelijk weer verbaasd over de invloed van je moedertaal op hoe je denkt, ook als je op een bepaalde mooie warme dag eventjes een andere taal spreekt. En dan gaat het wel eens mis. Ik voerde een Engels gesprek met iemand die best goed Engels kan. Ze vertelde me dat haar ouders in Sumba wonen. Ik weet dat deze dame zelf in Kupang woont, maar misschien had ze vroeger ook op Sumba gewoond. Ik vroeg dus aan haar: “Did you live in Sumba too?” Nee, zei ze: ‘I live in Kupang!’ Met een blik als: Huh, dat weet je toch wel! Ik werd daar dus niet veel wijzer van. Ze had even niet begrepen dat ik over het verleden aan het praten was. Ik vond dat zeer interessant. Het Indonesisch heeft namelijk geen tijd op het werkwoord. Je kan dus niet met het werkwoord verschil maken tussen ‘Hij woont’ en ‘Hij woonde’. En je hoeft ook niet perse verschil te maken tussen ‘hij’ en ‘zij’. Je zegt ‘dia’ en dat kan zowel ‘hij’ als ‘zij’ betekenen. Je zegt in feite gewoon: ‘[hij/zij] [iets met de actie wonen]’. Een zin als “Dia mau ke Kupang” bijvoorbeeld kan dus van alles betekenen. Een greep uit de mogelijkheden:
-Zij wil naar Kupang.
-Hij wou naar Kupang.
-Hij zal naar Kupang willen.
-Zij had naar Kupang willen gaan.
-Hij zou naar Kupang hebben willen gaan.
-Zij zal naar Kupang hebben willen zijn geweest.
En ja, natuurlijk is die laatste een grapje. Ik hoop maar dat dit alleen door leken wordt gelezen…
Nu was die vraag over wonen op Sumba nog niet zo belangrijk. Het is soms lastiger dat mensen het verschil tussen mannelijke en vrouwelijke wezens niet zo belangrijk vinden in hun uitgesproken zinnen. Er zijn nogal wat mensen die mij zien en blijkbaar iets denken als ‘He, daar loopt een witte! Dat is vast een Amerikaan. Die hoort nu helemaal de eigen taal niet, wat sneu! Dat is vast heel eenzaam! Ik ga “Hallo, hallo!” roepen in het Engels.’ Zo zijn er mensen die heel vriendelijk ‘Hey Miss!’ naar me roepen, (wat niet klopt maar zeker vergeeflijk is). Er zijn echter ook mensen die ‘Hey Mister!’ zeggen. Ik vind dat zeer fnuikend. Ik mag dan wit zijn, maar daarmee ben ik toch nog geen man! En al helemaal geen Amerikaan. Er zijn ook wel mensen die het goed doen en ‘Hey Missis (hoe spel je Mrs….?)!’ roepen. Het schijnt mij echter toe dat de keus voor één van de drie meer afhangt van het toeval dan van hun kunde op het gebied van Engels. (Er zijn overigens ook veel mensen die helemaal niet roepen, wat zeer plezant en beleefd is.) Zelfs mensen die echt goed Engels kunnen vergissen zich regelmatig tussen ‘he’ en ‘she’. Net zoals ikzelf me vaak vergis tussen ‘learn’ en ‘teach’, omdat dat voor mij allebei ‘leren’ is. Wat een verwarring! Gelukkig maar dat het Nederlands ook rare dingen heeft. Onze klanken bijvoorbeeld zijn belachelijk. Het woord ‘uil’ klinkt toch eigenlijk bizar! En waarom heeft besmeren wel te maken met smeren, en bebossen met bossen, maar betalen niet met talen? Alles zou te maken moeten hebben met taal. En soms vlei ik mezelf dat dat ook zo is. Wel beste mensen, ik dank u voor uw geduld. Tot de volgende keer maar weer.
-
20 Maart 2015 - 10:48
Grietje:
Chesterton zou voorzichtig trots op je beginnen te worden, Mrs Commelin ;) Een analyse van onderliggende globale principes in plaats van de oppervlakkige observaties waar je zelf bang voor was, haha. En dat is dan nog maar Engels en Indonesisch - ik wens je veel succes en plezier als je nog "exotischer" taaluitingen mag gaan bestuderen! -
20 Maart 2015 - 11:33
Lydia:
Hahahahaha :D Meer, meer!
Briljante extra observatie ook weer: "Er zijn overigens ook veel mensen die helemaal niet roepen, wat zeer plezant en beleefd is." ^_^ -
20 Maart 2015 - 19:55
Aad:
Anak yang kekasih,
Hebat pergumulan ini. Anda telah lahir di Indonesia. Artinya: jij bent in Indonesia geboren. Niks geen gedoe: Jij zal in Ind. geboren worden. Jij zult mogelijk wellicht op enig moment in Indonesia ter wereld komen. Nee, heel gewoon: jij bent er vroeger geboren.
Ibumu dan aku sendiri ingin dengar dari Nelly apakah perbedaan antara 'tolong' dan 'silahkan'. Itu memungkinkan kami memastikan kemajuanmu di sana.
Hari ini mata hari menutupi matanya sedikit disini. Jam sepuluh kira-kira dunia mulai menjadi dingin. Tapi, kami melihat apa-apa. Cuaca buruk. Sayang.
Sampai bertemu,
ayahmu yg kekasih
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
